نخست‌وزیر شکایت کرد : " در حین جنگ بریتانیا ، او در طول نبرد بریتانیا شش قانون " ابتدایی " نوشت و برای اجتناب از عبارت‌های بی‌معنی ، جمله " هرگز یک کلمه طولانی را که یک فرد کوتاه می‌تواند انجام دهد " خواند ، و می‌داند که در این مورد دو مرد از یک ذهن برخوردار بودند .
تعریف Orwell از چرچیل ، در عین حال غیر uncritical ، به اندازه کافی روشن است . نه تنها وینستون اسمیت ، شخصیت " ۱۹۸۴ " نام خود را با چرچیل به اشتراک می‌گذارد ، اما در آخرین قطعه که قبل از مرگش در ژانویه ۱۹۵۰ منتشر شد ( بررسی او از حجم زیادی از خاطرات فرانک چرچیل ) و همچنین برای نوشته‌هایش که " بیشتر شبیه به زندگی انسانی بود تا یک شخصیت عمومی " .
Editors
۱ زن ، ۱۲ ماه ، ۵۲ مکان
۱۰ سال است که گرما به چشم نمی‌خورد، و شهر ارباب آن‌ها است.
از آنجا که the از مالیات کناره گرفتند ، Tenants را با پول پرداخت کردند .
اعلان
آنچه که چرچیل در مورد اورول فکر کرد کم‌تر واضح است . در حقیقت ، در تمام مدتی که جوان زنده بود ، احتمالا ً زیاد به او فکر نمی‌کرد . او " ۱۹۸۴ " را بیش از یک‌بار خواند و فکر کرد که " جالب است " اما تنها با آن رمان که در سال ۱۹۴۹ منتشر شد و " مزرعه حیوانات " که در سال ۱۹۴۵ منتشر شد ، نوشته شده بود که اورول یک نام خانگی شده‌است . همانطور که نویسنده انگلیسی - آمریکایی "لوگان اسمیت " پس از خواندن " مزرعه حیوانات " ، دوست قدیمی خود ، سی Connolly " را به شوخی گفت ، " اورول از هیچ کجا برای کتک زدن بسیاری از شما نیامده بود " ، در زمانی که او این کار را کرد ، جنگ برده شد و چرچیل از دفتر خارج شد . هنگامی که چرچیل در سال ۱۹۵۱ به خیابان داونینگ برگشت ، اورول مرده بود .
بخش عمده‌ای از ارتباط بین چرچیل و اورول است به جای صریح است . در سال ۲۰۰۲ ، سیمون Schama به طور ماهرانه‌ای از این دو به عنوان یک وسیله کادربندی برای قسمت پایانی مجموعه تلویزیونی برجسته خود یعنی " تاریخ بریتانیا " استفاده کرد و آن‌ها را برای بیان یک بیانیه قدرتمند در مورد رابطه بین سنت و تندروی در طول سال‌ها بکار برد . برای ricks ، این رابطه اساسا ً در مورد افکار آزادیخواهی است . برای مثال ، او همیشه ارتباطات یا تناقضات برای خوانندگان را تحمیل نمی‌کند ؛ برای مثال ، ارتباط بین و وینستون اسمیت در بازنویسی تاریخ ، همان طور که نخست‌وزیر سابق در خاطرات خود انجام می‌داد ، توسعه‌نیافته است . فرانک چرچیل یک‌بار گفت : " تاریخ به من مهربان خواهد بود ، چون من قصد دارم آن را بنویسم ."
اما آنچه در این کتاب بسیار لذت بخش به دست می‌آید ، تعهد شدید هم Orwell و هم چرچیل برای تفکر انتقادی است . هیچ کدام از آن‌ها به دنبال جمعیت نبودند . هر یک از آن‌ها محبوبیت و عدم پذیرش را با شک و تردید یک‌سان تلقی می‌کنند . به گفته هیوم ، میل و داروین ، و از آنجا از طریق ارول و چرچیل به لاک ، هیوم ، میل و داروین ، و از آنجا از طریق ارول و چرچیل به " نامه‌ای از زندان بیرمینگهام " ، و از آنجا مردم خوب می‌توانند آن را درک کنند و افراد دیگر دیدگاه‌های خود را در هنگام ارائه حقایق موضوع تغییر دهند ."
به عبارت دیگر ، ما مجبور نیستیم برادر بزرگ را دوست داشته باشیم .